Πέτρες
Τα μάτια φωτίζουν τις πέτρες
με τη λαχτάρα να βάφει
σα φεγγαρόφωτο.
H συντροφιά που έλειπε απόψε.
όχι πια΄
Oι πέτρες γκριμάτσες.
Με τη δροσιά τους ζεσταίνουν
ένα χέρι τις αγκαλιάζει
και λίγο μαλάκωσαν.
Αφήνονται κάτω
και η τρυφερότητα
σβήνει σα φως.
Η κίνηση αυτή ονομάζεται απ' την αρχαιότητα
νομίζω υπόσχεση.
Τον Αστερία
Ευχάριστη μουσική.
Επάνω της πλέει το καράβι που γίναμε
και απομακρυνόμαστε
από πού;
Μόνο του κάποιο παιδί
έχει φορέσει τον αστερία
και με τον σπάγγο του μας σέρνει
σε παραλία κρυφή.
Κρεμ καραμελέ
Όπως τριάντα χρόνια πριν
καθόταν στη γωνιά του καναπέ
σ' ένα δικό του κόσμο βυθισμένος.
Σε μία θάλασσα από γάλα
να κυνηγάει με το χέρι
μία βάρκα βουλιαγμένη
από χαρτί.
Και να ήταν μία γυναίκα,
που της αρέσει να τη γλείφουν...
Τον σκούντηξα με τη στοργή
που του είχα από τότε
και του πρόσφερα μία κρεμ καραμελέ
που μου πέτυχε πολύ.
Ωραίος
Συνέχισε να περπατάς.
Ακολουθώ το βηματισμό
και είσαι ωραίος.
Παρακολουθώ μια ατίθαση τούφα που περισσεύει
χορεύει στον ίδιο ρυθμό.
Μου κλείνει το μάτι
και σε κοροϊδεύει μαζί μου.
Χαχαχα
Πώς σού ξέφυγε
κι απόκτησε τέτοιο θάρρος με τους περαστικούς;
Προχώρα και συνεχίζω όπου πας.
Με παρέσυρες σε απρογραμμάτιστους δρόμους
και στην πλάτη της πόλης, βραδιάζει.
Εσύ περπατάς σαν χορευτής
και τόση σοβαρότητα, πού τη βρήκες
στο πρόσωπο;
χα!
Ξεγελάς τους γύρω κι εσένα.
Μα η τούφα μού τα μαρτύρησε:
μέσα σου, χαμογελάς.
Ώρες
Τις ώρες που τις νομίζω για σκοτωμένες
από το ίδιο το χέρι του θεού
τρυπώνουν στον χώρο μου τ' αγγελούδια.
Μαζεύουν τις ουσίες που έχει ξεράσει η ψυχή μου
και παριστάνουν τάχα πως μ' αγνοούν.
Όμως το πρωί
το άρωμά τους γίνεται φως
στα κλαδιά του απέναντι δέντρου.
Άλλοτε έρχονται ώρες
που και το Άστρο αν δω
πως πετά έξω απ' το τζάμι
θα σκεφτώ πως μόνο κρυώνω
και θα σύρω την κουρτίνα
να σιγαστεί ο ψίθυρος της νύχτας
που σαλεύει ξανά.
Κοιμισμένη θα δω έναν κακό εφιάλτη
κάτι θα φταίει στο μαξιλάρι μου και θα ξυπνήσω
για ν' ακούσω τη νύχτα να έχει εισβάλει
στον ιδιαίτερο χώρο μου
και εκατομμύρια άστρα
να τους τρέχουν τα σάλια
πάνω από το κεφάλι μου.
Εσύ τι θ’ απογίνεις όταν μεγαλώσεις;
Θα γίνω γενναίος, θα γίνω τριχωτός
Θα γίνεις ατσάλινος κι εμπλουτισμένος
Θα τρέχω ανάποδα με τα χέρια
Και θα ανεβαίνω βουνά για να βρω
Σπάνια φυτά να τα πουλάω στην αγορά
Και θα βγάζεις πολλά από αυτό!
Λεφτά! Λεφτάαα! Ούτε που το σκέφτηκα ποτέ
Θα βγάζουμε και οι δύο λεφτά!
Έτσι θα γίνουμε ακόμα πιο μεγάλοι
Κάτι άλλο θα γίνουμε πάλι
Θα γίνουμε δικέφαλοι σάκοι
Και θα φορέσουμε ρόδες
Θα κρεμάσουμε φτερά
Θα γίνουμε αεροπλάνα!
Μα κάπου κάπου να σταματάμε
Να μη σταματάμε πουθενά
Κομμένοι οι κύκλοι δε μοιάζουν με κύκλους
Μοιάζουν με κρόσια που κρέμονται στο κενό
Θα τα φοβάμαι τα ύψη
Όχι τότε, εμείς θα είμαστε ύψη
Θα έχουμε φτερά, όπως στις τσέπες λεφτά.
Και θα πετάμε.
Θα είσαι μαζί μου όταν έρθει η ώρα;
Θα έρθει η ώρα.
